SONNET

Kalbim  sırrını  buldu, manalandı  hayatım,

Ölmez  bir  aşk aniden  kapladı  benliğimi:

Ümitsiz  acı  çektim  ve  herkesten  sakladım,

O  bile  kendisini  bilmedi  sevdiğimi.

Ah !  şimdi  çok  pişmanım, yanında  gölge  gibi

Hem  ondan  ayrılmadan  kalacaktım, yalnız  ben.

Hem  ölünceye  kadar  mesut  bir  köle  gibi,

Hiç  bir  şey  istemeden  ve  hiç  bir  şey  beklemeden.

Tanrı  onu  yaratmış  melek  gibi  saf, temiz,

Yaşarken  etrafını  dinlemeden  habersiz,

Bu  aşkın  şarkısıyla  bir  gün  karşılaşacak.

O  kalbe  gömülerek  yaşanılmış  sevgiye,

Kendisinden  başkası  olmayan  sevgiliye:

<< Kim  bu  kadın  acaba ? >> deyip  anlamayacak.

                       Özdemir   Asaf

Music

BACK İndex Main Page NEXT

Sayfa  Düzenleme Bohemya   Resim