Bebeğim benim, sen benim canım sevgilimsin,
Bilki benim için hiç ama hiç vazgeçilmezsin,
Tünelin ucunu görmene nasıl sevindim bilemezsin,
Öbür tünelin de ucunu görseydin hiç üzülmezdim.

Bilmem görecekmiyim yıllardır beklediğim o günleri?
Bir de sen görebilseydin; aramazdın hiç bu günleri.
Otuz yıldır inat edip, hiç dinlemedin bu sözlerimi.
Geç de olsa, nihayet biraz da olsa aç o gözlerini.

O zaman, inan bana sende bulursun yolun doğrusunu,
O vakit anlayacaksın hayatın eğrisi ile doğrusunu,
"Yazık olur," deme,öğren artık gelecek zaman olgusunu,
Otuz yıl sonra bile göreceksin bulacaksın doğrusunu.

Ben biliyorum, ne aşkı da nede meşki var bu işin,
Söyle bana ne olur, hiç mi aklın yok ki senin ?
Evin var, barkın var.Seni çok seven çocukların kimin ?
"Yalnızlık mı?" Korkma sakın; ondan sonra herkes senin.

Eminim ki; bu dertleri çok çok çabuk atlatacaksın,
Ayda on beş dolarla zaten keyfine keyif katarsın.
Arada da şarabını içer seni çok seven beni anarsın,
Toprağın altında da olsa onu huzura kavuşturursun.

"Beni güldür" dedim, sen ağlatıyorsun," deme sakın,
Bugün ağlasan bile sözümü dinlersen çok rahat edersin
dinle beni ne olur; bu ikimizin de son ağlaması olsun,
Sana söz veriyorum artık bu işe son noktayı koyuyorum,

Sil ne olur göz yaşlarını çünkü seni çok seviyorum,
Söz veriyorum: Seni artık hiç ağlatmak istemiyorum.
Seni mutlu bırakıp sizlere öyle veda etmek istiyorum.
Bebeğim benim,seni çok hem de canımdan çok seviyorum.

                                                     Necdet Çobanlı